بی تو طوفان زده ی دشت جنونم

  صید افتاده به خونم.....

    تو چه سان می گذری ، غافل از اندوه درونم..

  بی من از شهر سفر کردی و رفتی 

بی من از کوچه گذر کردی و رفتی

قطره ای اشک درخشید ز چشمان سیاهم

تا خم کوچه به دنبال تو لغزید نگاهم

نگهت هیچ نیفتاد به راهی که گذشتی.....!!؟

بی تو من در همه ی شهر غریبم...!

بی تو کس نشنود از این دل بشکسته صدایی

          بر نخیزد دگر از مرغک پر بسته نوایی

تو همه بود و نبودی...

تو همه شعر و سرودی...

چه گریزی ز غم تو ،که ز کویت نگریزم

گر بمیرم ز غم دل ،با تو هرگز نستیزم

     من و یک لحظه جدایی....

نتوانم...نتوانم..

     بی تو من....زنده نمانم!!!!